16 دی 1396
کارگران! زحمتکشان! مردم محروم و ستم دیده ایران!
گسترش مبارزات پیگیر و مستمر شما علیه ابعاد روزافزون فقر و فلاکت از جانب مناسبات سرمایه داری و حاکمیت آن؛ نشان از آن دارد که دیگر چنین وضعیتی برای کارگران و توده های مردم به جان آمده، قابل تحمل نبوده و نیست. در بستر چنین مناسبات غیر انسانی است که نسل جوان و پرشوری از کارگران و مردم به جان آمده از ستم و استثمار طبقاتی که همواره زندگی شان با فلاکت و تحقیر و توهین همراه بوده، به پا خاسته اند. آنها با حضور گسترده ی خود در خیابان ها اعلام کرده اند که دیگر نمی توانند این وضعیت اسفبار را تحمل کنند و نمی خواهند شاهد و ناظر تحمیل این همه بی حقوقی، فقر، ستم و استثمار باشند.
نسلی از فرزندان کارگران و مردم ستمدیده جامعه که دائما با تبعیض و تحقیر اقتصادی و اجتماعی رو به رو بوده وهم اکنون نیز به عنوان یک نیروی آماده به کار، با تراژدی بیکاری عمومی و انواع فشار و بیگاری روبرو گشته است. نسلی که در کشاکش مبارزه طبقاتی، به اشکال مختلف شاهد سرکوب مطالبات و خواسته های بر حق پدران و مادران، خواهران و برادران و معلمان و عزیزان خود بوده اند.
در این سال ها مردم زحمتکش و فرزندان شان، در ابعاد وسیع و وحشیانه ایمورد خشونت و سرکوب واقع شده اند. خشونتی فرسایشی، توام با فقر و فلاکت،اعتیاد و تن فروشی، افسردگی و خودکشی و مرگی تدریجی که در بستر نفرت انگیز یکه تازی حاکمیت سرمایه داری در ایران، زندگی مردم را به ورطه نابودیکامل کشانده است. وضعیتی که به نوبه خود ارمغان عملکرد نئولیبرالیسم در عرصه جهانی و داخلی بوده و برای کارگران و توده مردم به جان آمده ی ایران چیزی جز فشار و بی حقوقی و در واقع کشتار عمومی، بدون صدای گلوله،چیزی به ارمغان نیاورده است.
بیکار سازی های گسترده منتج ازسیاست های اقتصادی و اجتماعی؛ قراردادهای ننگین و اسارت آوری تحت عنوان قراردادهای موقت و سفید امضاء؛ دستمزدهای به مراتب زیر خط فقر؛ طرح های شرم آور و تحقیر آمیزی نظیر طرح کارورزی و در واقع بیگارورزی و آزاد گذاشتن کامل دست سرمایه داران برایاستثمار و تحقیر هر چه بیش تر و گسترده تر کارگران و فرزندان شان؛ تبعیض و بی حقوقی زنان؛ ارزان سازی بی رحمانه و فزاینده ی نیروی کار در بخش های مختلف تولیدی و خدماتی و پروژه ای تا حد کار برده وار با حقوق هایی بسیار ناچیز و بدون بیمه و خدمات اجتماعی؛ درهم شکستن تدریجی تشکل های فعالین کارگری و سندیکاهای مستقل موجود؛ اخراج و زندانی کردن و بیحرمتی به فعالین کارگری و دانشجویان پیشرو و مبارز، معلمان، پرستاران و بازنشستگان و دهن کجی و بی حرمتی بی محابا به همه آزادیخواهان؛ ضرب وشتم دستفروشان و کشتار کارگران کولبر در ابعادی وسیع و…؛ همه اینها کارد را به استخوان مردم بی حقوق و تحت ستم رسانده است.
سال هاست که کارگران، معلمان، پرستاران، دانشجویان، کارگران بیکارشده و جویای کار و طیف گسترده ای از مردم محروم و استثمار شده در گیر مطالبات به حق خود بوده اند و در این سال ها پاسخی به غیر از توهین و تحقیر، تهدید و اخراج، تبعید و شلاق، دستگیری و زندان نگرفته اند.
طرفه این که تحمیل چنین وضعیتی از ستم و استثمار طبقاتی و فشار و سرکوب، با چنین درجه ای از شدت و حدت، در کشوری اتفاق می افتد که دارای منابع سرشار و عظیمی از ثروت و مکنت می باشد. حقوق های نجومی مسئولین و ارقام غیر قابل تصوری از دزدی و اختلاس و تاراج دارایی ها و اموال متعلق به این مردم، خود حکایت از این واقعیت دارد. منابعی که تنها در صورت اداره آن توسط شوراهای کارگری و مردمی می تواند زندگی بی دغدغه و مرفهی را برای این مردم و فرزندان آنان به ارمغان آورد.
تظاهرات گسترده اخیر توده های کارگر و ستم دیده بسیاری ازشهرهای ایران، در ادامه اعتراضات چندین ساله ی آنان علیه استبداد و بی حقوقی است و پاسخی جدی به تحمیل ظلم و نابرابری بوده و سرآغاز فریادهای متحدانه طبقه کارگر و زحمتکش برای نان و آزادیاست.
بدون تردید مناسبات سرمایه در ابعاد جهانی و داخلی و جریانات غیرکارگری، همه ی تلاش خود را بکار خواهند گرفت تا جنبش محرومان و گرسنگان و در واقع این مبارزه ی طبقاتی را به مسیرهای مورد نظر و صد البته انحرافی خود بکشانند. اما کارگران و زحمتکشان فرو دست و زیر خط فقر، با اتحاد و همبستگی خویش، خواسته های مشخص خود را که چیزی جز نان و آزادی نیست، دنبال خواهند کرد و زیر شعارهای عدالت خواهانه و برابری طلبانه، برای به دست آوردن مطالبات و حقوق انسانی خود به پا خاسته و متحد خواهند شد. حقی که سال هاست از آنها سلب شده و برایش تلاش کرده اند و بابت آن ها نیز هزینه های زیادی پرداخته اند. بی گمان ما کارگران و زحمتکشان جامعه، تنها با اراده اجتماعی و طبقاتی استوار و محکم و با درایت و هوشمندی است که می توانیم به خواسته های خود برسیم.
پشتیبانی از مبارزات به حق کارگران و زحمتکشان و فریادشان برای رهایی از ستم و استثمار عین حق و عدالت است. با همه وجود از آن حمایت کنیم.
پیش به سوی اتحاد و همبستگی طبقاتی
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری – دی ماه 1396
https://t.me/khamahangy
