16 دی 1396
کارگران! زحمتکشان! مردم محروم و ستم دیده ایران!
گسترش مبارزات پیگیر و مستمر شما علیه ابعاد روزافزون فقر و فلاکت از جانب مناسبات سرمایه داری و حاکمیت آن؛ نشان از آن دارد که دیگر چنین وضعیتی برای کارگران و توده های مردم به جان آمده، قابل تحمل نبوده و نیست. در بستر چنین مناسبات غیر انسانی است که نسل جوان و پرشوری از کارگران و مردم به جان آمده از ستم و استثمار طبقاتی که همواره زندگی شان با فلاکت و تحقیر و توهین همراه بوده، به پا خاسته اند. آنها با حضور گسترده ی خود در خیابان ها اعلام کرده اند که دیگر نمی توانند این وضعیت
نسلی از فرزندان کارگران و مردم ستمدیده جامعه که دائما با تبعیض و تحقیر اقتصادی و اجتماعی رو به رو بوده وهم اکنون نیز به عنوان یک نیروی آماده به کار، با تراژدی بیکاری عمومی و انواع فشار و بیگاری روبرو گشته است. نسلی که در کشاکش مبارزه طبقاتی، به اشکال مختلف شاهد سرکوب مطالبات و خواسته های بر حق پدران و مادران، خواهران و برادران و معلمان و عزیزان خود بوده اند.
در این سال ها مردم زحمتکش و فرزندان شان، در ابعاد وسیع و وحشیانه ایمورد خشونت و سرکوب واقع شده اند. خشونتی فرسایشی، توام با فقر و فلاکت،اعتیاد و تن فروشی، افسردگی و خودکشی و مرگی تدریجی که در بستر نفرت انگیز یکه تازی حاکمیت سرمایه
بیکار سازی های گسترده منتج ازسیاست های اقتصادی و اجتماعی؛ قراردادهای ننگین و اسارت آوری تحت عنوان قراردادهای موقت و سفید امضاء؛ دستمزدهای به مراتب زیر خط فقر؛ طرح های شرم آور و تحقیر آمیزی نظیر طرح کارورزی و در واقع بیگارورزی و آزاد گذاشتن کامل دست سرمایه داران برایاستثمار و تحقیر هر چه بیش تر و گسترده تر کارگران و فرزندان شان؛ تبعیض و بی حقوقی زنان؛ ارزان سازی بی رحمانه و فزاینده ی نیروی کار در بخش های مختلف تولیدی و خدماتی و پروژه ای تا حد کار برده وار با حقوق هایی بسیار ناچیز و بدون بیمه و خدمات اجتماعی؛ درهم شکستن تدریجی تشکل های فعالین کارگری و سندیکاهای مستقل موجود؛ اخراج و زندانی کردن و بیحرمتی به فعالین کارگری و دانشجویان پیشرو و مبارز، معلمان، پرستاران و بازنشستگان و دهن کجی و بی حرمتی بی محابا به همه آزادیخواهان؛ ضرب وشتم دستفروشان و کشتار کارگران کولبر در ابعادی وسیع و…؛ همه اینها کارد را به استخوان مردم بی حقوق و تحت ستم رسانده است.
سال هاست که کارگران، معلمان، پرستاران، دانشجویان، کارگران بیکارشده و جویای کار و طیف گسترده ای از مردم محروم و استثمار شده در گیر مطالبات به حق خود بوده اند و در این سال ها پاسخی به غیر از توهین و تحقیر، تهدید و اخراج، تبعید و شلاق، دستگیری و زندان نگرفته اند.
طرفه این که تحمیل چنین وضعیتی از ستم و استثمار طبقاتی و فشار و سرکوب، با چنین درجه ای از شدت و حدت، در کشوری اتفاق می افتد که دارای منابع سرشار و عظیمی از ثروت و مکنت می باشد. حقوق های نجومی مسئولین و ارقام غیر قابل تصوری از دزدی و اختلاس و تاراج دارایی ها و اموال متعلق به این مردم، خود حکایت از این واقعیت دارد. منابعی که تنها در صورت اداره آن توسط شوراهای کارگری و مردمی می تواند زندگی بی دغدغه و مرفهی را برای این مردم و فرزندان آنان به ارمغان آورد.
تظاهرات گسترده اخیر توده های کارگر و ستم دیده بسیاری ازشهرهای ایران، در ادامه اعتراضات چندین ساله ی آنان علیه استبداد و بی حقوقی است و پاسخی جدی به تحمیل ظلم و نابرابری بوده و سرآغاز فریادهای متحدانه طبقه کارگر و زحمتکش برای نان و آزادیاست.
بدون تردید مناسبات سرمایه در ابعاد جهانی و داخلی و جریانات غیرکارگری، همه ی تلاش خود را بکار خواهند گرفت تا جنبش محرومان و گرسنگان و در واقع این مبارزه ی طبقاتی را به مسیرهای مورد نظر و صد البته انحرافی خود بکشانند. اما کارگران و زحمتکشان فرو دست و زیر خط فقر، با اتحاد و همبستگی خویش، خواسته های مشخص خود را که چیزی جز نان و آزادی نیست، دنبال خواهند کرد و زیر شعارهای عدالت خواهانه و برابری طلبانه، برای به دست آوردن مطالبات و حقوق انسانی خود به پا خاسته و متحد خواهند شد. حقی که سال هاست از آنها سلب شده و برایش تلاش کرده اند و بابت آن ها نیز هزینه های زیادی پرداخته اند. بی گمان ما کارگران و زحمتکشان جامعه، تنها با اراده اجتماعی و طبقاتی استوار و محکم و با درایت و هوشمندی است که می توانیم به خواسته های خود برسیم.
پشتیبانی از مبارزات به حق کارگران و زحمتکشان و فریادشان برای رهایی از ستم و استثمار عین حق و عدالت است. با همه وجود از آن حمایت کنیم.
پیش به سوی اتحاد و همبستگی طبقاتی
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری – دی ماه 1396